Vandaag was het een zware rit. Die stijgmeters beginnen hun tol te eisen, zeker wanneer men heel de dag niks anders moet doen dan klimmen. De eerste klim van de dag had ik goed verwerkt. Niet meer dan 8%, en rustig naar boven met een hartslag van 120. Maar de 2de klim was een stuk pikanter met een stijging van 10%. Mijn hartslag gaat dan naar 150 en ik kan dat gewoon niet volhouden. Probleem is ook als je zo in het rood gaat je dit meedraagt voor de rest van de rit. Op het einde is elke stijging een kwelling. Maar belangrijkste is dat ik er ben geraakt. En zoals altijd, na een douche en eventjes rusten is dat allemaal rap vergeten.
Wel positief was het weer en de omgeving. Heel de dag droog gebleven en ik heb zelfs een hele tijd enkel in T-shirt gereden, dat was al lang geleden. Omgeving blijft heel mooi, met deze keer de vallei van de Tarn.
Morgen wordt het een mooie dag. Anne, Sana en Fien waren vrijdag vertrokken met de mobilhome en gaan mij morgen tegemoet komen. Dat wordt een hartig weerzien na 11 dagen. Een ander voordeel is dat ik van mijn bagage zal vanaf zijn, ik ga vliegen op die fiets. Ik rij eerst een vlakke rit naar Mazemet, waar we elkaar ontmoeten. Dan is het een langzame klim naar 700m om daarna bergaf te gaan naar Carcassonne. Daar gaan we op camping met de mobilhome. Gedaan met hotels.